Гульня – асноуная форма дзейнасці дзяцей, змест іх жыцця.
У гульнях яны мацнеюць фізычна, духоўна, вучацца разумець
навакольны свет, узаемадзейнічаць у калектыве.
Беларускія народныя гульні – рухавыя. Яны вызначаюцца
багаццем разнастайных уздзеянняў на арганізм дзяцей, фарміруюць
у іх неабходныя фізічныя навыкі: ўдасканальваюць навыкі бегу (з
лоўляй і ўхіленнем, у розных напрамках, са зменай тэмпу),
хадзьбы па крузе, скачкі, практыкуюць ва ўменні ўзгадняць рухі са
словамі; развіваюць спрыт, хуткасць, настойлівасць; выхоўваюць
пачуццѐ павагі да традыцыйных беларускіх святаў, пачуццѐ
калектывізму, узаемадапамогі.
Прапануем вашай увазе картатэку беларускіх народных гульняў.
Першая малодшая група "Заiнька", "Прэла-гарэла", "Маша", "Лясь-лясь, уцякай".
Другая малодшая група "Грушка", "Вожык i мышы", "Надзейка", "Адгадай, чый галасок".
Сярэдняя група "Птушкi ляцяць", "Мак", "Сонейка", "Шэры кот", "Браднiк", "Вартаўнiк", "Хворы верабей", "Мароз", "Вузельчык", "Агароднiк", "Што робiш?", "У хованкi", "Млын", "Дзядуля-ражок", "Свабоднае месца", "Сляпы музыкант", "Чараўнiк", "Схавай рукi!", "Нос, нос, нос, лоб".
Старэйшая група "Замарожаныя", "Блiн гарыць", "Лыка", "Пераскоч гару", "Каза", "Браднiк", "Iванка", "У зайца", "Садзi лянок", "Мянькi", "Рэдзька", "Вядзьмар", "Кулюкушкi", "Шавец", "Падсякалка", "Мяч у домiку", "У фарбы", "У млын", "Пляцень", "Змяя", "Гарачае месца", "Штандар, стой!", "Гусi-лебедзi i воўк", "Церамок".
